دیپلماسی همسایگی چین؛ آیا پکن از دکترین مونورو آمریکا الگو برداری کرده است؟
به گزارش سفیر سبز کوین راد در کتاب «جنگ قابل اجتناب» که با ترجمه محمدرضا نوروزپور و توسط نشر خبرامروز منتشر شده نوشته است: «تاریخ به چین آموخته است که اقدامات صرفاً دفاعی همیشه در مقابله با تهدیدات ناشی از کشورهای همسایه موفق نبوده اند. بنابراین، تفکر استراتژیک مدرن چینی طیف وسیعی از رویکردها را اتخاذ کرده است. مهمترین آن ها کسب آمادگی نظامی است. آن ها درعین حال دیپلماسی سیاسی و اقتصادی را نیز به کار گرفته اند تا از طریق آن – در صورت امکان – با همه همسایگان خود روابطی مثبت، سازگار و همکارانه بر قرار کنند.»
راد در ادامه می نویسد که با توجه به تاریخچه دکترین مونرو و سیاست های ایالات متحده در قاره آمریکا، پکن استدلال می کند که هیچ دلیلی وجود ندارد که چین نتواند مانند آمریکا یک نیمکره شرقی راهبردی مشابه برای خود ایجاد کند. این رویکرد، که به عنوان بخشی از تفکر استراتژیک مدرن چین مطرح شده، نشان دهنده تلاش این کشور برای تامین امنیت ملی و گسترش نفوذ خود در شرق آسیا است.
در این کتاب آمده است: «رویکرد استراتژیک چین نیز تحت تاثیر مطالعه دقیق تاریخ دکترین مونرو آمریکا قرار گرفته است. پکن استدلال می کند که اگر این یک اقدام اخلاقی و استراتژیک برای ایالات متحده در حال ظهور بود، پس دلیلی وجود ندارد که چین نتواند آن را در شرق آسیا نیز اعمال کند. به عبارت دیگر، اگر آمریکا می تواند نیمکره غربی خود را داشته باشد، پس چرا چین نمی تواند نیمکره شرقی راهبردی خود را داشته باشد؟ این لزوماً به این معنا نیست که دکترین مونرو چینی احتمالاً از طریق ابزارهای نظامی مورد پیگرد قانونی قرار خواهد گرفت. بلکه به این معنی است که مفهومِ حقانیت قدرت های بزرگ در ایجاد حوزه های نفوذ – درحالی که چنین حقانیتی علناً به عنوان بخشی از سیاست رسمی چین رد شده است – به خوبی در پارامترهای تفکر استراتژیک معاصر چین قرار دارد. »
نخست وزیر اسبق استرالیا در کتاب خود اصلی ترین هدف امنیت ملی چینِ امروز را کاهش – و درنهایت حذف کامل – هرگونه تهدید مهم در امتداد مرزهای خود می داند و می نویسد: « این تهدید خصوصاً درباره تداوم حضور استراتژیک و نفوذ ایالات متحده در میان 14 همسایه زمینی این کشور و همچنین و به ویژه در مورد همسایگانی که چین با آن ها بر سر مرزهای دریایی اختلافاتی دارد، قابل تعمیم است. به عنوان یک قاعده استراتژیک، چین ترجیح می دهد هرگونه اختلافی با همسایگانش را صرفاً از طریق دوجانبه حل وفصل کند تا اینکه به آن ها اجازه دهد از طریق بردنِ اختلافات به ساز و کارهای چند جانبه، اهرم های سیاسی و دیپلماتیک بیشتری به دست آورند، چه رسد به اینکه بخواهند پای مجمع های رسمی داوری بین المللی یا بدتر از آن پای ایالات متحده را به موضوع باز کنند.»
نویسنده در ادامه استراتژی کلی چین با همسایگانش را این گونه تبیین می کند: « چین به دنبال آن است که همسایگان خود را ازنظر اقتصادی تحت فشار قرار دهد و آن ها را چنان به دسترسی مستمر به تجارت، سرمایه گذاری و بازارهای سرمایه چین وابسته کند که هرگونه اعتراض سیاست خارجی و امنیتی باقی مانده نسبت به ادعاهای ارضی اش ازنظر سیاسی غیرِمفید و ازنظر اقتصادی مقرون به صرفه نباشد. همین اصل در مورد تلاش های گسترده تر چین برای ایفای نقش رو به رشد در نظم جهانی به کار گرفته شده است، جایی که هدف آن این است که دیگران را به این نتیجه برساند که مقاومت در برابر ظهور جهانی چین، صرفاً با توجه به اندازه اقتصادی، شتاب و عزم و اراده آن – خصوصاً با درک و مقایسه موقعیت چین با شکاف هایی که در نمای قدرت آمریکا پدید آمده است، بی فایده است. »
لینک خرید کتاب جنگ قابل اجتناب، اثر کوین راد نخست وزیر پیشین استرالیا
4949
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "دیپلماسی همسایگی چین؛ آیا پکن از دکترین مونورو آمریکا الگو برداری کرده است؟" هستید؟ با کلیک بر روی بین الملل، به دنبال مطالب مرتبط با این موضوع هستید؟ با کلیک بر روی دسته بندی های مرتبط، محتواهای دیگری را کشف کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "دیپلماسی همسایگی چین؛ آیا پکن از دکترین مونورو آمریکا الگو برداری کرده است؟"، کلیک کنید.