خلاصه کتاب کاربرد لنز در سینما ( نویسنده مهسا مهردادیان، محیا مهردادیان )

کتاب کاربرد لنز در سینما اثر مهسا و محیا مهردادیان، دروازه ای به دنیای پر رمز و راز ابزارهای بصری فیلم سازی است که اهمیت حیاتی لنزها را در شکل دهی به روایت و احساسات سینمایی آشکار می سازد. این اثر ارزشمند، راهنمایی جامع برای درک عمیق انواع لنزها و نقش بی بدیل آن ها در خلق هویت بصری یک فیلم ارائه می دهد.

در هر سفر سینمایی، پیش از آنکه داستان از طریق دیالوگ ها و بازی ها جان بگیرد، چشم دوربین است که نخستین ارتباط را با مخاطب برقرار می کند. این چشم، چیزی نیست جز لنز؛ قطعه ای کوچک اما قدرتمند که توانایی دارد واقعیت را تحریف کند، آن را فشرده سازد یا گسترش دهد، و در نهایت، نگاه کارگردان را به روایتی بصری تبدیل کند. کتاب کاربرد لنز در سینما نوشته مهسا مهردادیان و محیا مهردادیان، درست به همین نکته حیاتی می پردازد؛ به اینکه چگونه انتخاب هوشمندانه لنز، می تواند فراتر از یک تصمیم فنی، به یک بیان هنری عمیق و تاثیرگذار بدل شود. این کتاب، نه تنها انواع لنزها را معرفی می کند، بلکه به ما کمک می کند تا درک کنیم هر لنز، مانند یک ابزار قدرتمند در دستان یک نقاش، چگونه می تواند بر بوم سینما رنگ ها و احساسات متفاوتی ببخشد. از لنزهای واید که حس گستردگی و عظمت را القا می کنند تا لنزهای تله فوتو که به سوژه های دور زندگی می بخشند و آن ها را به مرکز توجه می آورند، هر کدام دنیایی از امکانات را پیش روی فیلم ساز قرار می دهند. گویی نویسندگان این کتاب، خود سال ها تجربه و درک عمیق خود را از تاثیر لنزها بر جهان سینما، در این صفحات گرد آورده اند تا راهنمایی مطمئن برای دانشجویان، فیلم سازان جوان و حتی علاقه مندان جدی به هنر هفتم باشند.

بنیادهای لنز در سینما: آینه ای رو به جهان فیلم ساز

هنگامی که لنزی را به دوربین متصل می کنیم، تنها یک ابزار فنی را به کار نمی بریم؛ در واقع، در حال انتخاب چشم اندازی هستیم که می خواهیم از طریق آن داستانمان را روایت کنیم. لنز در سینما، فراتر از یک ابزار اپتیکی صرف، به قلب تپنده روایت بصری تبدیل می شود. این قطعه کوچک اما حیاتی، مسئولیت ثبت نور و تبدیل آن به تصویری معنی دار را بر عهده دارد و در این میان، نه تنها واقعیت را بازتاب می دهد، بلکه آن را شکل می دهد و تفسیر می کند.

پیشرفت های فنی در طول تاریخ سینما، هر روز بر اهمیت دوربین و به تبع آن، لنز افزوده است. در روزگاران اولیه، شاید صرف ثبت تصویر یک دستاورد بزرگ بود، اما امروزه، فیلم سازان به دنبال این هستند که با هر فریم، حسی خاص، معنایی عمیق و فضایی منحصر به فرد خلق کنند. اینجاست که انتخاب لنز، نقشی بی بدیل پیدا می کند. لنزها قادرند عمق میدان را تغییر دهند، پرسپکتیو را فشرده یا گسترده سازند و به این ترتیب، ارتباط احساسی مخاطب با صحنه را دستکاری کنند. می توان گفت یک فیلم برداری صرف، بدون درک هنری از لنزها، تنها یک ضبط معمولی از واقعیت است، نه خلق یک اثر سینمایی.

یانوش کامینسکی، فیلم بردار برجسته و همکار استیون اسپیلبرگ، به درستی اشاره کرده است که انتخاب لنز یکی از هنرهای اصلی کارگردانی است و بدون این مهارت، شاید نتوان یک فیلمساز واقعی بود. این دیدگاه، عمق اهمیت این ابزار را در سینما نشان می دهد. هر کارگردان و فیلم برداری باید نه تنها دانش فنی کافی در مورد لنزها داشته باشد، بلکه باید به درک هنری از تأثیر هر لنز بر فضای فیلم برسد. باید بداند که لنز واید چگونه می تواند حس تنهایی یک شخصیت را در میان یک فضای بزرگ تشدید کند، یا یک لنز تله فوتو چگونه می تواند حس نظارت یا خفقان را به مخاطب القا کند. این درک عمیق، تمایز میان یک فیلمساز معمولی و یک هنرمند واقعی سینما را رقم می زند.

لنزها نه تنها تصاویر را ضبط می کنند، بلکه بافت، عمق و روح به فیلم می بخشند. آن ها می توانند یک صحنه معمولی را به یک لحظه دراماتیک تبدیل کنند یا یک اتفاق ساده را به یک رخداد مهم جلوه دهند. به همین دلیل است که آشنایی کامل با انواع لنزها، ویژگی های آن ها و کاربردهای هنری شان، برای هر کسی که می خواهد قدم در دنیای پیچیده و زیبای سینما بگذارد، ضروری است. این دانش، به فیلم ساز امکان می دهد تا با دقت و ظرافت، دیدگاه هنری خود را به بهترین شکل ممکن به تصویر بکشد و با مخاطب ارتباطی عمیق تر برقرار کند.

سفری در دنیای لنزها: ابزارهای روایت بصری

هر بار که لنزی جدید را بر دوربین سوار می کنیم، گویی وارد دنیای متفاوتی از امکانات بصری می شویم. کتاب کاربرد لنز در سینما با جزئیات مثال زدنی، ما را در این سفر همراهی می کند و پرده از رازهای هر لنز برمی دارد. هر کدام از این ابزارهای اپتیکی، با ویژگی های منحصر به فرد خود، توانایی دارند احساسات، فضاها و معانی متفاوتی را به تماشاگر منتقل کنند.

لنز واید (Wide-Angle Lens): گستره ای از واقعیت

با یک لنز واید، ناگهان خود را در میان صحنه می بینیم، گویی دیوار چهارم از بین رفته و ما نیز جزئی از آن جهانیم. لنزهای واید یا زاویه باز، با زاویه دید گسترده ای که ارائه می دهند، توانایی ثبت فضای وسیعی از صحنه را دارند. این ویژگی، به آن ها عمق میدان زیادی می بخشد، به این معنی که هم عناصر پیش زمینه و هم پس زمینه، به وضوح در فوکوس قرار می گیرند. این لنزها در سینما کاربردهای فراوانی دارند؛ از ثبت نماهای بیرونی و مناظر طبیعی عظیم گرفته تا صحنه های پرجمعیت شهری. آن ها می توانند حس گستردگی، عظمت و حتی تنهایی یک شخصیت را در فضایی وسیع به خوبی منتقل کنند. با لنز واید، عناصر پیش زمینه بزرگ تر و نزدیک تر به نظر می رسند، که این خود می تواند پرسپکتیو اغراق آمیزی ایجاد کند و بر اهمیت آن ها تأکید ورزد. در واقع، این لنز به ما کمک می کند تا مخاطب را در مرکز ماجرا قرار دهیم و به او اجازه دهیم تا تمام جزئیات محیط را درک کند و احساس حضور در صحنه را تجربه کند.

لنز نرمال (Normal Lens): نگاهی بی واسطه و آشنا

این لنز، دوست صمیمی واقع گرایی است. وقتی می خواهیم تماشاگر بدون هیچ تحریفی، دنیا را همان طور که می بینیم حس کند، لنز نرمال بهترین انتخاب است. لنزهای نرمال، با فاصله کانونی متعادل خود، پرسپکتیوی نزدیک به دید طبیعی چشم انسان ارائه می دهند. این به آن معناست که تصویری که از طریق این لنز ثبت می شود، بسیار شبیه به چیزی است که ما با چشمان خود مشاهده می کنیم، بدون هیچ گونه بزرگنمایی، فشردگی یا گستردگی اغراق آمیز. این ویژگی، لنز نرمال را به ابزاری ایده آل برای نماهای استاندارد و واقع گرایانه تبدیل می کند.

در سینما، لنز نرمال اغلب برای ایجاد حس صمیمیت، آشنایی و بی طرفی استفاده می شود. این لنز، بدون جلب توجه به خود، اجازه می دهد تا داستان به صورت روان و بدون تحریف بصری پیش برود. نماهایی که با لنز نرمال گرفته می شوند، حس مستندگونه ای دارند و به مخاطب اجازه می دهند تا بدون دخالت بصری زیاد، بر روی روایت و عملکرد شخصیت ها تمرکز کند. اگرچه ممکن است لنز نرمال به اندازه لنزهای واید یا تله فوتو، جلوه های دراماتیک آشکاری نداشته باشد، اما قدرت آن در انتقال واقعیت بدون اغراق، آن را به ابزاری اساسی و بسیار مهم در جعبه ابزار هر فیلم سازی تبدیل کرده است. این لنز، پایه و اساس هر روایت بصری است که می خواهد با صداقت و بی واسطگی با مخاطب ارتباط برقرار کند.

لنز تله فوتو (Telephoto Lens): ایزوله کردن احساسات

با لنز تله فوتو، سوژه ها را به قلب کادر می کشانیم، انگار که تمام جهان پیرامون محو شده و تنها آن ها باقی مانده اند. این لنز، هنر ایزوله کردن و تمرکز بر جزئیات را به بهترین شکل ممکن به تصویر می کشد. لنزهای تله فوتو با فاصله کانونی بلند و زاویه دید باریک خود، قابلیت بزرگنمایی سوژه های دور را دارند. این ویژگی، آن ها را برای ایزوله کردن شخصیت ها، تمرکز بر جزئیات صورت یا حرکت خاص، و تعقیب سوژه هایی که از دوربین فاصله دارند، ایده آل می سازد. از بارزترین ویژگی های لنز تله فوتو، ایجاد عمق میدان بسیار کم است که منجر به جلوه بصری زیبای بوکه (تاری پس زمینه) می شود. این تاری، سوژه اصلی را به زیبایی از پس زمینه جدا کرده و تمام توجه را به آن معطوف می کند.

انواع لنز تله فوتو:

• تله فوتو مدیوم (۷۵ تا ۱۰۰ میلی متر): این دسته از لنزهای تله فوتو، اغلب برای پرتره ها و نماهای نزدیک استفاده می شوند. آن ها با فشرده سازی ملایم پرسپکتیو و ایجاد بوکه ای دلنشین، سوژه را به شکلی هنرمندانه از محیط جدا می کنند و بر احساسات و جزئیات شخصیت تأکید می ورزند. این لنزها برای نماهای نیم تنه و کلوزآپ هایی که نیاز به کمی فاصله از سوژه دارند، بسیار مناسب اند.

• تله فوتو بلند (۱۳۵ میلی متر و بالاتر): این لنزها برای بزرگنمایی های شدید و ثبت سوژه های بسیار دور به کار می روند. ویژگی اصلی آن ها، فشرده سازی پرسپکتیو است که باعث می شود عناصر دور و نزدیک به دوربین، در یک صفحه واحد به نظر برسند. این تحریف تله فوتو می تواند حسی از خفقان، عدم توانایی فرار، یا نظارت شدید را القا کند که در ژانرهایی مانند تریلر و درام بسیار کارآمد است. حرکت در این نماها کندتر و با تأکید کمتری به نظر می رسد، که می تواند حس بی تفاوتی یا تقدیری محتوم را به بیننده منتقل کند.

تأثیر تحریف تله فوتو، همان فشرده سازی عمق ظاهری و نزدیک نشان دادن عناصری که در واقعیت دورتر هستند، می تواند حسی از خفقان یا همبستگی غیرطبیعی را القا کند که در روایت بصری بسیار قدرتمند است و بیننده را به تامل وامی دارد.

انتخاب لنز تله فوتو، به فیلم ساز این امکان را می دهد که با ایجاد فاصله ای معنادار با سوژه، اما در عین حال، با نمایش جزئیات نزدیک، داستانی متفاوت را روایت کند. این لنزها نه تنها برای زیبایی شناسی بصری اهمیت دارند، بلکه به عنوان ابزاری قدرتمند برای بیان روانشناختی شخصیت ها و وضعیت های دراماتیک به کار می روند.

لنز آنافورمیک (Anamorphic Lens): جادوی سینمای کلاسیک

لنز آنافورمیک، صرفاً یک لنز نیست؛ بلکه گذرنامه ای به دوران طلایی سینما و زیبایی شناسی های خاص آن است. این لنز، با فلیرهای نوری بیضی شکل و نسبت تصویر عریض خود، حسی از شکوه و درام به صحنه می بخشد که کمتر لنزی قادر به آن است. ویژگی اصلی لنزهای آنافورمیک، فشرده سازی افقی تصویر در زمان ثبت و بازگشایی آن در مرحله نمایش است. این فرآیند، منجر به ایجاد نسبت های ابعاد فوق عریض سینمایی، مانند ۲.۳۹:۱ می شود که بلافاصله حس و حال یک فیلم سینمایی کلاسیک را تداعی می کند.

اما جذابیت لنزهای آنافورمیک تنها به نسبت تصویر محدود نمی شود. این لنزها فلیرهای نوری خاص و کشیده ای ایجاد می کنند که به صورت افقی در کادر پخش می شوند و به جای دایره ای، بیضی شکل هستند. این فلیرها، که می توانند از منابع نوری مانند چراغ ماشین ها یا نور خورشید ناشی شوند، به تصاویر عمق و بعد خاصی می بخشند و به عنوان امضایی بصری برای فیلم های آنافورمیک شناخته می شوند. استفاده از لنز آنافورمیک، نه تنها برای خلق زیبایی شناسی منحصر به فرد سینمایی است، بلکه برای انتقال حسی کلاسیک، حماسی و دراماتیک به مخاطب نیز به کار می رود. فیلمسازان بزرگی از این لنزها برای خلق آثار ماندگار خود استفاده کرده اند و با آن، تجربه بصری فراموش نشدنی را برای تماشاگران رقم زده اند. این لنز، به واقع، ابزاری است که به تصویر، جان و شخصیتی خاص می بخشد و آن را از تصاویر معمولی متمایز می کند.

لنز ماکرو (Macro Lens): کشف دنیای پنهان

قدم گذاشتن در دنیای ماکرو، مانند کشف یک جهان پنهان در دل واقعیت است. با این لنز، می توانیم به ریزترین جزئیات نزدیک شویم و بافت ها و عناصر کوچکی را به تصویر بکشیم که با چشم غیرمسلح از دید ما پنهان مانده اند. لنزهای ماکرو، با قابلیت فوکوس از فواصل بسیار نزدیک و بزرگنمایی جزئیات کوچک با نسبت ۱:۱ یا حتی بیشتر، به فیلم ساز این امکان را می دهند تا به دنیای میکروسکوپی و ظرافت های پنهان اشیاء نفوذ کند.

در سینما، کاربرد لنز ماکرو فراتر از صرف نمایش جزئیات است. این لنز می تواند برای برجسته سازی بافت ها، مانند قطره های باران روی یک برگ، چین و چروک صورت یک شخصیت پیر، یا حتی حرکت آرام یک حشره، به کار رود. این نماهای نزدیک و بزرگ، می توانند تأثیرات روانی عمیقی داشته باشند؛ حس کنجکاوی، وسواس، یا حتی وحشت را در مخاطب ایجاد کنند. لنز ماکرو به فیلم ساز اجازه می دهد تا داستان را در مقیاسی متفاوت روایت کند، جایی که کوچک ترین عناصر، به قهرمانان اصلی روایت تبدیل می شوند. این دیدگاه منحصر به فرد، می تواند به فیلم، لایه های جدیدی از معنا و زیبایی ببخشد و تماشاگر را به سفری بصری در جزئیاتی که هرگز به آن ها توجه نکرده، دعوت کند. از گلبرگ های لطیف گرفته تا مکانیسم های پیچیده ساعت، هر آنچه در زیر لنز ماکرو قرار می گیرد، به یک اثر هنری مینیاتوری تبدیل می شود.

لنز فیش آی (Fisheye Lens): پرسپکتیوی فراواقعی

با لنز فیش آی، مرزهای واقعیت کمی جابجا می شوند. این لنز با زاویه دید بسیار وسیع و اعوجاج خاص خود، می تواند حسی سورئال و غوطه ورکننده ایجاد کند که گاهی برای بیان یک ایده یا حس خاص، بی نظیر است. لنزهای فیش آی با زاویه دید بسیار گسترده خود (معمولا ۱۸۰ درجه یا بیشتر)، تصاویری با اعوجاج بشکه ای قابل توجه در لبه های کادر تولید می کنند. این اعوجاج، که در لنزهای معمولی به عنوان نقص محسوب می شود، در لنز فیش آی به عنصری هنری و عمدی تبدیل می شود.

در سینما، لنز فیش آی بیشتر برای جلوه های ویژه، ایجاد حس غوطه وری کامل در یک محیط، یا نمایش فضاهای گسترده به شکلی سورئال و اغراق آمیز به کار می رود. این لنز می تواند حسی از کلاستروفوبیا، سردرگمی، یا حتی حالت نشئگی را به مخاطب منتقل کند. اغلب در صحنه هایی که نیاز به ایجاد حس دید از چشم یک شخصیت غیرعادی، یا نمایش یک رویداد از زاویه ای غیرمعمول است، از فیش آی استفاده می شود. انواع فول فریم فیش آی، تمام سنسور دوربین را پوشش می دهند و تصویری دایره ای شکل در مرکز کادر ایجاد می کنند که با پس زمینه ای سیاه احاطه شده است. این ظاهر خاص، به فیلم ساز اجازه می دهد تا با جسارت تمام، با پرسپکتیو و واقعیت بصری بازی کند و تجربیات حسی جدیدی را برای مخاطب خلق کند. لنز فیش آی، ابزاری است برای شکستن قواعد و ارائه یک جهان بینی متفاوت.

تکنیک های کلیدی و نماهای سینمایی: لنز در خدمت بیان

کتاب مهردادیان ها به ما می آموزد که چگونه از لنزها نه فقط به عنوان ابزاری برای دیدن، بلکه برای استفاده از آن ها به عنوان ابزاری برای بیان عمیق تر داستان استفاده کنیم. بخش های پایانی کتاب، به این کاربردهای عملی و تکنیک های کلیدی می پردازد که هر فیلم ساز مشتاقی باید با آن ها آشنا باشد.

نماهای کلوزآپ: دریچه ای به روح شخصیت

کلوزآپ، نزدیک ترین نگاه ما به شخصیت هاست؛ دریچه ای که لنز آن را باز می کند تا روح، ترس ها و آرزوهایشان را از نزدیک لمس کنیم. انتخاب لنز مناسب برای یک کلوزآپ، می تواند تفاوت میان یک نمای ساده و یک لحظه فراموش نشدنی را رقم بزند. لنزها در ایجاد نماهای نزدیک تأثیرگذار و انتقال احساسات پنهان شخصیت ها نقشی اساسی دارند. یک لنز تله فوتوی مدیوم، با عمق میدان کم و بوکه زیبایش، می تواند تمرکز را کاملاً بر روی صورت شخصیت قرار دهد و اجازه دهد تا مخاطب، کوچک ترین تغییرات حالت چهره و عمق احساسات را درک کند. در مقابل، یک کلوزآپ با لنز واید، با اینکه فاصله را به سوژه نزدیک می کند، اما به دلیل حفظ پس زمینه، ممکن است حسی از تنهایی یا اغراق در فضای پیرامون را منتقل کند. این ظرافت ها در انتخاب لنز، به فیلم ساز امکان می دهد تا با دقت، حسی خاص و معنی دار را به تماشاگر منتقل کند و ارتباط عمیقی میان او و شخصیت ها برقرار سازد. نماهای نزدیک، ابزارهایی قدرتمند برای بیان احساسات و تأکید بر لحظات کلیدی در روایت فیلم هستند.

تصویربرداری ماکرو و میکرو: جزئیات تا بی نهایت

گاهی، داستان در کوچک ترین جزئیات نهفته است. در اینجاست که تصویربرداری ماکرو و میکرو با لنزهای تخصصی مانند 90mm PL Macro به کار می آید و به ما اجازه می دهد تا دنیایی را به تصویر بکشیم که معمولاً از دید پنهان است. کتاب به خوبی تفاوت و کاربرد این دو نوع تصویربرداری را در سینما شرح می دهد.

• تصویربرداری ماکرو: در این روش، لنزهای ماکرو به کار گرفته می شوند تا سوژه های کوچک با نسبت ۱:۱ یا بزرگنمایی بیشتر به تصویر کشیده شوند. هدف اصلی، نمایش جزئیات دقیق، بافت ها و الگوهای ظریفی است که با چشم غیرمسلح به سختی دیده می شوند. از این تکنیک می توان برای برجسته سازی جزئیات خاصی در صحنه استفاده کرد که بر روایت یا حالت و فضای فیلم تأثیر می گذارد.

• تصویربرداری میکرو: این سطح از بزرگنمایی، فراتر از ماکرو است و اغلب نیاز به تجهیزات تخصصی تر، از جمله میکروسکوپ ها و لنزهای ویژه دارد. تصویربرداری میکرو برای نمایش جهان سلولی، ساختار مولکولی یا هر آنچه با چشم کاملاً نامرئی است، کاربرد دارد. در سینما، این تکنیک عمدتاً در فیلم های علمی-تخیلی، مستندهای طبیعت یا جلوه های ویژه برای خلق تصاویری خیره کننده و فراواقعی به کار می رود.

معرفی لنزهای تخصصی مانند 90mm PL Macro، به فیلم سازان نشان می دهد که چگونه می توانند با ابزارهای مناسب، به این سطوح از جزئیات دست یابند و بافت های پنهان را به قلب روایت خود بکشانند. این تکنیک ها، دریچه ای به دنیای نادیده ها می گشایند و به فیلم، ابعاد جدیدی از زیبایی شناسی و معنا می بخشند.

نوع تصویربرداری	توضیح	کاربرد اصلی در سینما	مثال لنز/تجهیزات
ماکرو	بزرگنمایی سوژه های کوچک با نسبت ۱:۱ یا بیشتر. فوکوس از فواصل بسیار نزدیک.	نمایش جزئیات ریز لباس، پوست، بافت اشیاء؛ خلق حس کنجکاوی یا وسواس.	لنز ماکرو اختصاصی (مثل ۱۰۰ میلی متر ماکرو)
میکرو	بزرگنمایی بسیار زیاد، فراتر از دید چشم و لنز ماکرو.	نمایش جهان سلولی، باکتری ها؛ جلوه های ویژه علمی-تخیلی؛ مستندهای تخصصی.	لنزهای میکرو تخصصی، آداپتورهای میکروسکوپی.

سوالات رایج در زمینه دوربین فیلم برداری و ارتباط آن با لنز

در مسیر فیلم سازی، سوالات زیادی پیش می آید و بخش پایانی کتاب به خوبی به این دغدغه ها پرداخته است. گویی نویسندگان، خود در کنار ما ایستاده و به سوالاتمان پاسخ می دهند. این بخش به چالش ها و سوالات متداول فیلم سازان جوان در مورد انتخاب و استفاده از لنزها و ارتباط آن ها با دوربین فیلم برداری پاسخ می دهد. از نحوه تطبیق لنزهای مختلف با بدنه های دوربین گرفته تا اهمیت دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو در ترکیب با ویژگی های لنز، این بخش به فیلم سازان کمک می کند تا تصمیمات آگاهانه تری بگیرند.

فهمیدن اینکه چگونه یک لنز بر روی تنظیمات دوربین تأثیر می گذارد و بالعکس، کلید دستیابی به تصاویر سینمایی دلخواه است و این کتاب راهنمایی عملی و قابل اعتماد در این زمینه ارائه می دهد.

این بخش، به نوعی یک راهنمای کاربردی برای حل مشکلات رایج و پاسخ به ابهامات فنی است که اغلب ذهن فیلم سازان تازه کار را به خود مشغول می کند. از اهمیت تمیز نگه داشتن لنزها گرفته تا بهترین روش ها برای تعویض آن ها در صحنه فیلم برداری، این قسمت از کتاب مهردادیان ها، مکمل بسیار خوبی برای دانش تئوریک ارائه شده در بخش های قبلی است.

جمع بندی: لنز، قلم مو در دستان هنرمند

پس از این سفر کوتاه در جهان لنزها از منظر کتاب کاربرد لنز در سینما، درمی یابیم که انتخاب لنز فراتر از یک تصمیم فنی است؛ آن یک انتخاب هنری و فلسفی است که مستقیماً بر روح و احساس فیلم تاثیر می گذارد. مهسا و محیا مهردادیان با ظرافت و تخصص خود، راهنمایی جامع و ارزشمندی را فراهم آورده اند که نه تنها به دانشجویان و فیلم سازان جوان کمک می کند تا با اصول و انواع لنزها آشنا شوند، بلکه به آن ها بصیرتی عمیق تر در مورد نقش لنز در روایت بصری و بیان هنری می دهد.

مهم ترین پیامی که از این کتاب می توان گرفت، این است که لنزها صرفاً ابزارهایی برای ثبت تصویر نیستند، بلکه آن ها ابزاری برای دیدن، حس کردن و انتقال معنا هستند. هر لنز، شخصیت و روح خاص خود را دارد و انتخاب درست آن، به فیلم ساز اجازه می دهد تا با لحن و بیانی منحصر به فرد، داستان خود را روایت کند. این کتاب تشویق می کند که فراتر از دانش فنی، به درک هنری از این ابزار برسیم و با آزمون و خطا، به صدای بصری خاص خود دست یابیم.

این خلاصه، گرچه تلاشی برای ارائه چکیده ای از دانش ارزشمند کتاب کاربرد لنز در سینما بود، اما نباید جایگزین مطالعه کامل آن شود. برای هر کسی که به دنبال عمیق ترین درک از دنیای لنزها و تأثیرات شگرف آن ها بر جادوی سینما است، نسخه کامل این کتاب، دروازه ای به سوی دانش و تجربه بی پایان خواهد بود. تجربه کردن و بازی با لنزها، بهترین راه برای یافتن صدای بصری منحصر به فرد شماست. امیدواریم این خلاصه، جرقه ای برای کاوش عمیق تر شما در دنیای بی کران سینما باشد و شما را به مطالعه نسخه کامل کتاب ارزشمند مهسا و محیا مهردادیان ترغیب کند تا با چشمانی بازتر، به تماشای جهان و فیلم ها بنشینید.