تاریخچه موزه پوشکین در روسیه

موزه پوشکین در روسیه، با نام کامل «موزه دولتی هنرهای زیبای پوشکین»، قلب تپنده هنر و فرهنگ در مسکو است و داستان آن به اوایل قرن بیستم بازمی گردد. این موزه، که امروزه گنجینه ای بی نظیر از هنر جهانی را در خود جای داده، مسیری پرفراز و نشیب را از یک ایده بلندپروازانه تا تبدیل شدن به یکی از مهم ترین نهادهای هنری دنیا طی کرده است.

سفری در زمان، ما را به قلب تاریخ این موزه باشکوه می برد؛ جایی که هر سالن و هر اثر هنری، فصلی از داستان پرماجرای آن را روایت می کند. از رویاهای بلند یک استاد دانشگاه تا ایستادگی در برابر امواج انقلاب و جنگ، موزه پوشکین همواره نمادی از عشق بی بدیل به هنر و دانش بوده است. این روایت، نه تنها شما را با ریشه های تاریخی این بنای عظیم آشنا می کند، بلکه پرده از رازهای تحولات آن در دل تاریخ پرآشوب روسیه برمی دارد و حس همراهی با بنیان گذاران و نگهبانان این میراث گرانبها را در شما زنده می کند.

رویاهای یک بنیانگذار: ایده آل های آکادمیک و تولد موزه (اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰)

داستان موزه پوشکین از شور و اشتیاق مردی visionary آغاز می شود: پروفسور ایوان ولادیمیرویچ تسوتایف. او که استاد تاریخ هنر در دانشگاه مسکو بود، عمیقاً احساس می کرد روسیه به یک مرکز آموزشی و پژوهشی جامع برای مطالعه هنر جهانی نیاز دارد. تسوتایف، با الهام از موزه های بزرگ اروپایی همچون «آلبرتینوم» در درسدن، رویایی در سر داشت؛ رویایی برای ساخت موزه ای که نه تنها کپی های گچی از شاهکارهای باستانی را به نمایش بگذارد، بلکه پلی باشد میان دانشجویان و عظمت هنر جهانی. او می خواست این موزه، محلی برای الهام و آموزش باشد، جایی که دانشجویان بتوانند با آثار بزرگ تاریخ هنر از نزدیک آشنا شوند و عموم مردم نیز از این دانش بهره مند گردند.

رویای تسوتایف، نه تنها یک خواسته شخصی، بلکه پاسخی به نیاز مبرم جامعه هنری و آکادمیک روسیه بود. در آن زمان، دانشجویان و محققان هنر برای مطالعه آثار مهم جهان، مجبور به سفرهای طولانی و پرهزینه به اروپا بودند. تسوتایف می خواست این گنجینه در دسترس همگان، به ویژه دانشجویان، قرار گیرد تا آن ها بتوانند با مطالعه مدل های گچی و کپی های دقیق، به درک عمیق تری از فرم، ساختار و زیبایی شناسی آثار اصلی دست یابند. او معتقد بود این آموزش عملی، برای پرورش نسل جدیدی از هنرمندان، مورخان هنر و متخصصان موزه داری در روسیه حیاتی است.

تولد یک شاهکار: مسابقه طراحی و هنر رومی کلین

برای تحقق این رویای بزرگ و ملی، مسابقه ای برای طراحی موزه برگزار شد که در آن، طرح رومن ایوانوویچ کلین، معمار برجسته آن زمان، برنده شد. کلین با نگاهی عمیق به معماری کلاسیک یونان و رم، ساختمانی را طراحی کرد که یادآور معابد باستانی و آکروپولیس بود؛ نمادی از شکوه و جاودانگی. سنگ بنای این پروژه عظیم در سال ۱۸۹۸ گذاشته شد و نزدیک به ۱۴ سال، معماران، هنرمندان و کارگران بی وقفه تلاش کردند تا این رویا را به واقعیت تبدیل کنند. این مدت زمان طولانی و دقت در جزئیات، خود گواهی بر وسعت و جاه طلبی این پروژه بود و نشان می داد که قرار است بنایی ماندگار و بی بدیل در قلب مسکو قد برافرازد.

ساختمان موزه با ستون های بلند و نمای باابهت خود، نه تنها یک سازه، بلکه یک بیانیه هنری بود. هر جزئی از آن، از طراحی داخلی الهام گرفته از تمدن های باستانی گرفته تا تزئینات پیچیده، با دقت و وسواس فراوان به دست متخصصان هنر و فرهنگ باستان شکل گرفت تا موزه از همان ابتدا، حس عظمت و ارتباط با تاریخ را به بیننده منتقل کند. راهروهای وسیع، سقف های بلند و نورپردازی طبیعی، فضایی را ایجاد می کرد که بازدیدکننده را به دوران های مختلف هنری می برد. کلین با هوشمندی، عناصر معماری کلاسیک را با کاربری مدرن موزه در هم آمیخت و بنایی خلق کرد که هم از نظر زیبایی شناختی خیره کننده بود و هم از نظر عملکردی، پاسخگوی نیازهای یک موزه آموزشی جامع. این تلاش ها برای ایجاد یک فضای آموزشی و الهام بخش، گواهی بر اعتقاد راسخ بنیان گذاران به قدرت هنر و تاثیر آن بر روح انسان بود.

تامین مالی و حامیان کلیدی: از تزار تا شهروندان عادی

چنین پروژه ای، با این وسعت و جاه طلبی، بدون حمایت های مالی قابل توجه، هرگز به ثمر نمی نشست. در ابتدا، نیکلاس دوم، آخرین تزار روسیه، و گراند دوک سرگئی الکساندرویچ، عموی او و فرماندار کل مسکو، از حامیان اصلی این طرح بودند و کمک های مالی دولتی قابل توجهی را تامین کردند. اما تنها حمایت دولتی کافی نبود؛ روحیه مشارکت و کمک های مردمی، به ویژه از سوی مجموعه داران خصوصی، اشراف و شهروندان عادی، نقشی حیاتی در تامین هزینه ها ایفا کرد. شخصیت هایی مانند یوری نچایف-مالتزوف، یک تاجر و بشردوست بزرگ، کمک های مالی عظیمی را اهدا کردند که بدون آن ها، تکمیل پروژه به این شکل ممکن نبود. این نشان می دهد که رویای تسوتایف، فراتر از دیوارهای دانشگاه و دربار، در قلب جامعه طنین انداز شده بود و بسیاری به اهمیت وجود چنین نهادی برای آینده فرهنگی کشورشان باور داشتند. این همکاری بی نظیر بین دولت، اشراف و مردم عادی، نمادی از اتحاد و عشق مشترک به فرهنگ بود که نهایتاً به تولد موزه پوشکین انجامید.

«موزه پوشکین در ابتدا نه تنها خانه ای برای آثار هنری بود، بلکه یک آکادمی زنده برای آموزش و الهام بخشی به نسل های آینده هنرمندان و دوستداران هنر به شمار می رفت. رویای تسوتایف، جامعه ای را درگیر کرد که به ارزش بی بدیل هنر برای پیشرفت فرهنگی ایمان داشت و با حمایت همه جانبه، این میراث را پایه گذاری نمود.»

عصر امپراتوری و آغاز شکوه (۱۹۱۲ – ۱۹۱۷)

سرانجام، پس از سال ها تلاش بی وقفه، در ۳۱ مه ۱۹۱۲، پرده از این بنای باشکوه برداشته شد. موزه با نام موزه هنرهای زیبای امپراتور الکساندر سوم رسماً افتتاح شد و ایوان تسوتایف، به عنوان اولین مدیر، چشم انداز خود را برای آینده آن ترسیم کرد. این لحظه، نقطه عطفی در تاریخ فرهنگی روسیه بود؛ جایی که رویای دیرینه تسوتایف به واقعیتی ملموس تبدیل شده بود و مردم می توانستند گام به گام در راهروهای پرشکوه آن قدم بگذارند و با هنر جهان آشنا شوند. مراسم افتتاحیه، با حضور تزار نیکلاس دوم و بسیاری از چهره های برجسته سیاسی و فرهنگی روسیه برگزار شد و شور و هیجان وصف ناپذیری را در مسکو ایجاد کرد.

مجموعه های آغازین و رسالت آموزشی

در ابتدا، مجموعه های موزه عمدتاً شامل کپی های گچی دقیق از مجسمه های یونان و روم باستان و نسخه هایی از شاهکارهای نقاشی اروپایی بود. این آثار، از کابینه هنرهای زیبای دانشگاه مسکو منتقل شده بودند و هدف اصلی آن ها، آموزش و پژوهش بود. دانشجویان هنر و باستان شناسی، فرصت بی نظیری برای مطالعه فرم ها و تکنیک های هنری در اختیار داشتند. این موزه، به سرعت به یک مرکز فعال پژوهشی و آموزشی تبدیل شد و سخنرانی ها و تورهای آموزشی متعددی برای عموم مردم و دانشجویان برگزار می شد. نمایش کپی های گچی، این امکان را فراهم می آورد که هنرجویان بدون نگرانی از آسیب دیدن آثار اصلی، به مطالعه جزئیات و بافت ها بپردازند. این تلاش ها، نشان دهنده تعهد عمیق موزه به رسالت آموزشی خود بود که فراتر از صرفاً نمایش آثار هنری می رفت و بر تعمیق دانش هنری در جامعه تاکید داشت.

موزه پوشکین در این دوره، مکانی بود که تاریخ و هنر در هم تنیده می شدند و هر بازدیدکننده می توانست قطعاتی از پازل تمدن بشری را در کنار هم ببیند. این تجربه، برای بسیاری از مردم مسکو که پیش از آن دسترسی محدودی به هنر جهانی داشتند، بسیار غنی و الهام بخش بود. آن ها می توانستند از نزدیک با مجسمه های داوود میکل آنژ یا ونوس میلو آشنا شوند، حتی اگر این ها کپی هایی از آثار اصلی بودند. این فضا، حس کنجکاوی و اشتیاق به یادگیری را در بازدیدکنندگان تقویت می کرد و آن ها را به سفری اکتشافی در دنیای هنر دعوت می نمود.

تحولات انقلابی: موزه پوشکین در دوران شوروی (۱۹۱۷ – ۱۹۹۱)

با انقلاب اکتبر ۱۹۱۷، روسیه وارد دورانی پر تلاطم شد که موزه پوشکین نیز از آن بی نصیب نماند. موزه از دانشگاه دولتی مسکو جدا شد و به یک نهاد مستقل دولتی تغییر وضعیت داد. این دوره، آغاز تحولات چشمگیری در نام گذاری و به ویژه گسترش مجموعه های آن بود. در سال های اولیه پس از انقلاب، موزه برای مدتی با نام هایی مانند موزه هنر غرب یا موزه هنر دانشگاه مسکو شناخته می شد که نشان دهنده تغییر جهت گیری های سیاسی و فرهنگی بود. دولت جدید شوروی، نگاهی متفاوت به هنر و نهادهای فرهنگی داشت و در پی ایجاد یک هویت جدید برای آن ها بود.

غنی سازی بی سابقه: میراث ملی شده

یکی از مهم ترین و دراماتیک ترین اتفاقات این دوران، افزایش چشمگیر و بی سابقه مجموعه های موزه بود. با ملی سازی املاک نجیب زادگان، خانواده های سلطنتی و کلیساها، و همچنین انحلال بسیاری از موزه های کوچک تر شهری (مانند موزه رومیانتسف) و انتقال آثار از کرملین، گالری ترتیاکوف و حتی ارمیتاژ دولتی، انبوهی از گنجینه های هنری بی سابقه به موزه پوشکین سرازیر شد. این دوره، موزه را از یک مرکز آموزشی با کپی های گچی، به گنجینه ای عظیم از شاهکارهای اصیل هنری تبدیل کرد. این آثار، که شامل نقاشی ها، مجسمه ها، و هنرهای تزئینی از دوره های مختلف بودند، با سرعتی باورنکردنی به مجموعه موزه اضافه شدند و آن را به یکی از غنی ترین موزه های اروپا بدل ساختند. این تحول، در عین حال که فرصتی بی نظیر برای رشد موزه بود، با چالش های نگهداری، طبقه بندی و حفظ این حجم عظیم از آثار نیز همراه بود و کارکنان موزه با فداکاری فراوان، مسئولیت این میراث جدید را بر عهده گرفتند. مجموعه هایی از نقاشی های امپرسیونیست و پست امپرسیونیست فرانسوی که پیشتر متعلق به مجموعه داران بزرگ روسی مانند سرگئی شچوکین و ایوان موروزوف بودند، از این طریق به موزه پوشکین منتقل شدند که امروزه از نقاط قوت اصلی این موزه به شمار می روند.

نامی از جاودانگی: ادای احترام به پوشکین

در سال ۱۹۳۷، به مناسبت صدمین سالگرد درگذشت الکساندر سرگئی یویچ پوشکین، شاعر بزرگ و ملی روسیه، موزه نام نهایی خود را دریافت کرد: موزه دولتی هنرهای زیبا به نام ا. س. پوشکین. این نام گذاری، نه تنها ادای احترامی به یکی از بزرگترین چهره های ادبی روسیه بود، بلکه ارتباط عمیق فرهنگ و هنر را در هویت ملی روسیه برجسته می کرد. پوشکین، نماد زبان و ادبیات روسی بود و نام او، موزه را در حافظه جمعی مردم روسیه با هویتی جاودانه پیوند زد. این انتخاب، نشان دهنده تمایل دولت شوروی به تجلیل از قهرمانان فرهنگی ملی و استفاده از آن ها برای تقویت هویت فرهنگی بود.

مقاومت در برابر جنگ: محافظت از میراث

با شروع جنگ جهانی دوم و حملات ویرانگر به مسکو، جان و بقای آثار موزه پوشکین با خطر جدی روبرو شد. اما مدیریت موزه و کارکنان آن، با فداکاری بی نظیری، بخش عمده ای از گنجینه های هنری را به مناطق امن در سیبری، از جمله نووسیبیرسک و سولیکامسک، منتقل کردند. این عملیات نجات، یک شاهکار لجستیکی و انسانی بود که طی آن، هزاران اثر هنری ارزشمند از چنگال نابودی در امان ماندند. در حالی که ساختمان اصلی موزه در مسکو آسیب هایی جدی دید و بمباران شد، اما روح هنر و میراث فرهنگی در آن زنده ماند. پس از پایان جنگ، از سال ۱۹۴۴ به بعد، عملیات بازسازی و مرمت گسترده ای آغاز شد تا موزه دوباره بتواند آغوش خود را به روی دوستداران هنر بگشاید و زخم های جنگ را التیام بخشد. این دوران، یادآور قدرت هنر در الهام بخشیدن به امید و مقاومت در سخت ترین شرایط بود.

دوران پس از جنگ، همچنین شاهد ورود هنرهای غنیمتی (Trophy Art) از آلمان به مجموعه موزه بود که بحث ها و چالش های بین المللی بسیاری را در پی داشت. این آثار، که به عنوان غرامت جنگی به شوروی منتقل شده بودند، مجموعه های موزه را بیش از پیش غنی کردند، اما همواره با پیچیدگی های اخلاقی و حقوقی همراه بودند و مسائل مالکیت آن ها هنوز هم در سطح بین المللی مورد بحث است.

گسترش نقش در دوران جنگ سرد

در دوران جنگ سرد، موزه پوشکین نقشی حیاتی در دیپلماسی فرهنگی شوروی ایفا کرد. این موزه، میزبان نمایشگاه های بین المللی متعددی بود که پلی برای ارتباط فرهنگی با سایر کشورها در دوران پر تنش سیاسی به شمار می رفت. برگزاری نمایشگاه هایی از آثار هنرمندان غربی در مسکو، راهی برای نمایش گشودگی فرهنگی شوروی بود و به تبادلات فرهنگی کمک می کرد. همزمان، فعالیت های پژوهشی و توسعه مجموعه ها ادامه یافت تا موزه همچنان به عنوان یکی از مراکز پیشرو در مطالعات هنری شناخته شود. این دوران، به موزه پوشکین فرصت داد تا جایگاه خود را نه تنها در داخل روسیه، بلکه در صحنه بین المللی نیز تثبیت کند و به عنوان یک سفیر فرهنگی، نقش آفرینی کند.

موزه پوشکین در دوران معاصر (پس از فروپاشی شوروی تا امروز)

با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱، موزه پوشکین وارد فاز جدیدی از تاریخ خود شد. این دوره با چالش ها و فرصت های خاص خود همراه بود. موزه مجبور شد خود را با فضای جدید سیاسی و اقتصادی کشور تطبیق دهد، اما هرگز از رسالت خود در حفظ و ترویج هنر دست نکشید. بازسازی های گسترده تر و مدرن سازی زیرساخت ها در دهه های اخیر، به موزه کمک کرد تا استانداردهای جهانی را رعایت کرده و تجربه ای مدرن تر را برای بازدیدکنندگان فراهم آورد. این بازسازی ها نه تنها شامل مرمت ساختمان های موجود، بلکه شامل توسعه فضاهای جدید، بهبود سیستم های تهویه و نورپردازی، و افزایش دسترسی برای افراد با نیازهای ویژه نیز می شد.

افق های جدید: گسترش مجموعه و شاخه های نوین

در دوران معاصر، موزه پوشکین با گشودن شاخه های جدید و توسعه فعالیت های خود، افق های فعالیت خود را گسترش داده است. این گسترش، نشان دهنده پویایی و تعهد موزه به خدمت رسانی به جامعه هنری و فرهنگی است:

• گالری مجموعه های خصوصی: این گالری، برای نمایش آثار اهدایی مجموعه داران خصوصی، نقشی کلیدی ایفا می کند و فرصتی برای قدردانی از سخاوت دوستداران هنر فراهم می آورد. این بخش نشان دهنده تداوم روح مشارکت مردمی است که از آغاز تاسیس موزه وجود داشته است و به غنای مجموعه های دائمی می افزاید. این گالری به بازدیدکنندگان امکان می دهد تا مجموعه هایی را ببینند که با دیدگاه و سلیقه شخصی جمع آوری شده اند، و این خود بُعد دیگری از هنر را نمایان می سازد.
• موزه هنر آموزشی ایوان تسوتایف: بازگشایی این موزه، ادای احترامی شایسته به پروفسور تسوتایف، بنیانگذار بزرگ موزه، است و رسالت آموزشی اولیه موزه را زنده نگه می دارد. این مکان، هزاران کپی گچی از آثار باستانی را در خود جای داده که برای مطالعه و آموزش بی نظیر هستند، و به دانشجویان و علاقه مندان اجازه می دهد تا تاریخ هنر را به صورت ملموس تری تجربه کنند.
• مرکز ملی هنرهای معاصر (NCCA): در سال ۲۰۲۰، NCCA به مجموعه موزه پوشکین پیوست. این ادغام، نشان دهنده تلاش موزه برای همگام شدن با تحولات هنر معاصر و حمایت از هنرمندان نوین روسیه است. NCCA برنامه های آموزشی، کنسرت ها، نمایش فیلم و رویدادهای فرهنگی متنوعی را سازماندهی می کند که به تقویت ارتباط موزه با جریان های هنری روز دنیا کمک می کند و نسل جدیدی از مخاطبان را جذب می نماید.

ادامه راه: نقش آموزشی و پژوهشی امروز

امروزه، موزه پوشکین همچنان به عنوان یک مرکز آموزشی و پژوهشی فعال، نقشی حیاتی در جامعه ایفا می کند. برنامه های آموزشی متنوعی برای کودکان و نوجوانان از طریق مرکز خلاقیت کودکان برگزار می شود که هدف آن، پرورش نسل جدیدی از دوستداران و خالقان هنر است. این برنامه ها شامل کارگاه های هنری، داستان گویی و بازدیدهای تعاملی می شود که به کودکان کمک می کند تا از سنین پایین با دنیای هنر آشنا شوند. همکاری های بین المللی با موزه ها و مؤسسات پژوهشی در سراسر جهان، به موزه کمک می کند تا دانش خود را به اشتراک بگذارد و از تجربیات دیگران بهره مند شود. برگزاری نمایشگاه های موقت بزرگ و رویدادهای فرهنگی متنوع، موزه پوشکین را به یکی از پویاترین مراکز فرهنگی در مسکو تبدیل کرده است. این رویدادها، فرصت های بی نظیری برای دیدن آثار هنری از سراسر جهان و همچنین آثار برجسته هنرمندان روسی فراهم می آورد و هر ساله میلیون ها بازدیدکننده را به خود جذب می کند.

گنجینه های ابدی: سفری در مجموعه های موزه پوشکین

موزه پوشکین، خانه ای برای بیش از ۷۰۰ هزار اثر هنری است که از تمدن های باستانی مصر و یونان آغاز شده و تا رنسانس، هنر اروپایی قرون ۱۷-۱۹، و مکاتب امپرسیونیسم و پست امپرسیونیسم ادامه می یابد. این مجموعه های بی نظیر، حاصل قرن ها تلاش، اهدا، اکتشاف و خرید های کلان هستند که هر کدام داستانی پر رمز و راز برای خود دارند و شما را به سفری شگفت انگیز در تاریخ هنر دعوت می کنند.

دوره/سبک هنری	هنرمندان برجسته	شرح مختصر
تمدن های باستانی (مصر، یونان، روم)	–	مجموعه ای عظیم از کپی های گچی و آثار باستانی اصیل که برای اهداف آموزشی جمع آوری شده اند. این مجموعه شامل اشیاء از کاوش های باستان شناسی تروا و مومیایی های مصری است که بازدیدکننده را به دنیای اسرارآمیز تمدن های کهن می برد.
رنسانس ایتالیا و اروپایی (قرون ۱۵-۱۶)	ساندرو بوتیچلی، رافائل (آثار چاپی)، لوکاس کراناخ پدر	شاهکارهای نقاشی و مجسمه سازی از دوران شکوفایی هنر اروپا که اوج خلاقیت و نوآوری هنری را به نمایش می گذارد و الهام بخش بسیاری از هنرمندان پس از خود شد.
عصر طلایی هلند (قرون ۱۷)	رامبراند، پیتر پل روبنس، آنتونی ون دایک	آثار ارزشمند نقاشان برجسته هلندی و فلاندری که با واقع گرایی و عمق احساسات، زندگی روزمره، مناظر طبیعی و پرتره های زیبا را به تصویر می کشند.
هنر اروپایی (قرون ۱۸-۱۹)	–	مجموعه ای غنی از نقاشی ها و مجسمه ها که تحولات هنری این دوران را نشان می دهد؛ از روکوکو و نئوکلاسیک تا رمانتیسیسم، هر کدام بیانگر تغییرات اجتماعی و فکری زمان خود هستند.
امپرسیونیسم و پست امپرسیونیسم	کلود مونه، ادگار دگا، پل سزان، ونسان ون گوگ، پل گوگن، پیر اوت رنوآر، آنری دو تولوز-لوترک، پابلو پیکاسو (آثار اولیه)	یکی از برجسته ترین مجموعه های جهان از این مکاتب هنری پیشرو که با رنگ های روشن، ضربات قلم موی آزاد و توجه به نور و احساسات، انقلابی در تاریخ هنر ایجاد کردند و بازدیدکنندگان را مسحور زیبایی خود می کنند.
هنر مدرن و معاصر	–	آثاری از مکاتب قرن بیستم و حمایت از هنرمندان معاصر روسیه از طریق NCCA، که بازتاب دهنده دیدگاه ها و چالش های دنیای مدرن است و راه را برای هنر آینده هموار می سازد.

قدم زدن در میان این مجموعه ها، مانند ورق زدن کتاب تاریخ هنر است. از مجسمه های مرمری که یادآور شکوه یونان باستان هستند، تا بوم های رنگینی که نور و احساسات امپرسیونیست ها را به تصویر می کشند، هر اثر هنری در موزه پوشکین، داستان خود را دارد و بازدیدکننده را به سفری در اعماق تاریخ و فرهنگ می برد. این تجربه، نه تنها غنی کننده است، بلکه الهام بخش نیز خواهد بود و شما را به درک عمیق تری از زیبایی های جهان فرا می خواند. این گنجینه ها، شاهد سکوت و خروش تاریخ بوده اند و اکنون داستان خود را با هر نگاهی که بر آن ها می افتد، دوباره روایت می کنند.

نتیجه گیری: میراثی از گذشته، الهامی برای آینده

داستان موزه پوشکین در روسیه، روایتی است از پشتکار، عشق بی وقفه به هنر و پایداری در برابر امواج تاریخ. از ایده ی والای پروفسور ایوان تسوتایف برای ایجاد یک مرکز آموزشی گرفته تا تبدیل شدن به یکی از جامع ترین و غنی ترین گنجینه های هنری جهان، این موزه مسیری طولانی و پرماجرا را پیموده است. این سفر، مملو از فراز و نشیب هایی بود که هر یک، به شکلی خاص، به هویت و شکوه کنونی موزه افزودند.

موزه پوشکین، تنها یک ساختمان با مجموعه ای از آثار هنری نیست؛ بلکه گواهی زنده بر تاریخ هنر و تاریخ سیاسی روسیه است. این موزه، با هر اثر، هر دیوار و هر سالن خود، قصه ای از گذشته را بازگو می کند و در عین حال، الهام بخش آینده ای روشن تر برای فرهنگ و هنر باقی می ماند. اهمیت آن نه تنها در تعداد آثارش است، بلکه در نقشی که در آموزش، پژوهش و ایجاد پلی میان گذشته و حال ایفا کرده است. این میراث گرانبها، دعوت می کند تا با چشمان کنجکاو و دلی مشتاق، از آن دیدن کرده و غرق در زیبایی و دانش بی کرانش شوید؛ تا خود را جزئی از این داستان بی انتها احساس کنید و از هر گوشه آن، الهام بگیرید.